Żelazka
Odświętny strój cieszyński, szczególnie kobiecy, wyróżniał się elegancją. Strój kobiecy utrzymał się u nas do lat 60-tych XX wieku. Strój męski zniknął wcześniej, a wyparł go także elegancki, ale łatwiejszy w noszeniu strój mieszczański. Eleganckie odzienie wymagało prasowania, stąd prawie w każdym domu były żelazka.
Żelazka z duszą były różnej wielkości (dusza to żelazny wkład, który po zagrzaniu w piecu wkładano do żelazka powodując jego nagrzanie). Małe żelazka służyły do prasowania koronek, kołnierzyków, natomiast duże do prasowania chust, czepków, letników, kabotków, żywotków.
W użyciu były również żelazka na węgiel drzewny. Były one wykorzystywane w upalne letnie dni, kiedy w piecu palono krótko tylko w czasie przygotowywania obiadu. Żelazka te były dość kłopotliwe w użytkowaniu (rozpalanie węgla drzewnego i utrzymywanie żaru).
