Pralki z przełomu XIX i XX wieku
Utrzymanie czystości w całym domu (pomieszczeń i odzieży) było ważnym zadaniem gospodyni, pani domu. W przeszłości tylko bogate rodziny zatrudniły służące. Do prania odzieży i bielizny służyły „pralki”, które w miarę upływu lat udoskonalano.
Na początku były to tary:
- drewniane wykonywane w domu (XVIII wiek)
- metalowe (całe metalowe lub w drewnianych ramach)
- szklane ( całe szklane lub w drewnianych ramach)
Podstawowym środkiem piorącym było znane od wieków mydło, głownie szare. Znane były także mydła potasowe, sodowe, lekarskie, pachnące, chemiczne. Mydlarstwo stało się ważną dziedziną wytwórczości. Do prania poza tarą i mydłem były potrzebne balia z wodą. Przez tarcie na tarze odzieży, brud znikał w wodzie z mydłem.
- drewniane wykonywane w domu (XVIII wiek)
- metalowe (całe metalowe lub w drewnianych ramach)
- szklane ( całe szklane lub w drewnianych ramach)
Podstawowym środkiem piorącym było znane od wieków mydło, głownie szare. Znane były także mydła potasowe, sodowe, lekarskie, pachnące, chemiczne. Mydlarstwo stało się ważną dziedziną wytwórczości. Do prania poza tarą i mydłem były potrzebne balia z wodą. Przez tarcie na tarze odzieży, brud znikał w wodzie z mydłem.
Pralka szczebelkowa i dzwonowa nie wymagały ciągłego moczenia rąk w wodzie i szorowania. W pralce szczebelkowej w wodzie z mydłem poruszały się szczebelki uruchomiane za pomocą specjalnej dźwigni. To one wybijały z prania brud.
