Kieloch Emil

Po ukończeniu szkoły ludowej w Dziedzicach i klasy piątej (niemieckiej) w Bielsku wstąpił do szkoły wydziałowej (niemieckiej) także w Bielsku. Cztery klasy szkoły wydziałowej ukończył w 1913 roku. W 1914 roku podjął naukę w polskim Seminarium Nauczycielskim Towarzystwa Szkoły Ludowej w Białej. Wybuch I wojny światowej w 1914 roku zakłócił jego cykl kształcenia. Budynek szkolny został przekształcony w szpital, dlatego pierwszy kurs seminarium przerabia ł prywatnie i kontynuował naukę na drugim kursie. 11 maja 1916 roku został wcielony do wojska austriackiego i rozpoczął służbę w 100 pułku piechoty. Przeszkolenie rekrutacyjne przeszedł w Piotrkowie. Po jego ukończeniu zostaje przydzielony do 31 pułku obrony narodowej, a potem do pułku strzelców. W miesiącach letnich (lipiec, sierpień) ukończył kurs oficerski i 25 listopada 1916 roku wyjechał z kompanią marszową na front rosyjski w rejon Beresteczka. Tam pełnił służbę frontową do kwietnia 1918 roku. W międzyczasie, podczas urlopu, zdał 25 czerwca 1917 roku egzamin na trzeci kurs Seminarium Nauczycielskiego w Białej. Ukończył go 26 października 1917 roku zdając egzamin dojrzałości z pozytywnym wynikiem. Od kwietnia do października 1918 roku służył na froncie włoskim w rejonie Udine, a następnie nad rzeką Piawą. 1 grudnia 1918 roku zostaje nauczycielem w czteroklasowej Szkole Ludowej w Ligocie (pow. Bielsko). 18 listopada 1921 roku składa egzamin nauczycielski (kwalifikacyjny) do szkół powszechnych z pozytywnym wynikiem. Były to czasy niespokojne, czasy sporu o Śląsk Cieszyński między Polską a Czechosłowacją, o którego losie miał zdecydować plebiscyt. Emil Kieloch był aktywnym działaczem komitetu plebiscytowego, który zawiązał się w Ligocie. 1 października 1923 roku zostaje przeniesiony do dwuklasowej Szkoły Powszechnej w Zabrzegu, a 1 lutego 1925 roku podejmuje pracę w Szkole Wydziałowej w Czechowicach. Od 1 września 1926 roku zostaje nauczycielem Szkoły Powszechnej w Dziedzicach. Jednocześnie podnosi swe kwalifikacje zawodowe. W 1925 roku kończy Państwowy Wyższy Kurs Nauczycielski w Cieszynie, a w 1934 roku dwuletnie Studium w Instytucie Pedagogicznym w Katowicach. W czasie okupacji hitlerowskiej nie podpisuje Volkslisty, działa w ruchu oporu. Już jesienią 1939 roku miał kontakty z lokalną grupą ruchu oporu z Siłami Zbrojnymi Polski (tak nazywano tu Służbę Zwycięstwa Polski). W 1942 roku pomagał organizować w Dziedzicach komórkę ruchu oporu zwaną później „czwartym batalionem”. Po przejściu frontu, 29 marca 1945 roku podejmuje pracę w Szkole Powszechnej w Dziedzicach. Od 1 listopada 1945 roku do 31 sierpnia 1954 roku był kierownikiem Szkoły Powszechnej dla Dorosłych w Dziedzicach. W latach 1948-1952 pracował dodatkowo jako nauczyciel w Liceum Ogólnokształcącym w Czechowicach - Dziedzicach. Od września 1954 roku pracuje jako nauczyciel w Szkole Podstawowej nr 2 w Czechowicach. 31 sierpnia 1964 roku przechodzi na rentę. Od chwili podjęcia pracy nauczycielskiej, nadobowiązkowo, bezinteresownie zajmował się reżyserią popularnych sztuk scenicznych w kółkach amatorskich. Uczył również recytacji, głównie dzieci szkolne. Prowadził także chóry dziecięce. Przez wiele lat spisywał dzieje miejscowości w różnych okresach historycznych. Pozostawił po sobie kilkaset stron rękopisów. Zbierał pamiątki z przeszłości. Był aktywnym działaczem Koła Historycznego w Czechowicach - Dziedzicach. Zmarł 31 maja 1978 roku. Został pochowany na cmentarzu przy kościele pw. NMP Wspomożenia Wiernych w Czechowicach - Dziedzicach.