Pająk Władysław

nauczyciel historii, długoletni dyrektor Szkoły Podstawowej nr 1 w Czechowicach- Dziedzicach, społecznik, działacz ruchu regionalnego. Urodził się 6 stycznia 1921 roku w Czechowicach. Pochodził z rodziny robotniczej. Ojciec Józef był kolejarzem, matka Helena z domu Janusz zajmowała się gospodarstwem domowym. Był najstarszy z pięciorga rodzeństwa. Po ukończeniu 6 klas Szkoły Powszechnej nr 3 w Czechowicach (Lipowiec) kontynuował naukę w Państwowym Gimnazjum im. Józefa Piłsudskiego w Bielsku. Po jego ukończeniu wstąpił do Liceum Pedagogicznego w Białej Krakowskiej. Jako młody człowiek był bardzo wysportowany. Uprawiał lekką atletykę, szczególnie biegi średnie.

Uczestniczył w ogólnopolskich zawodach juniorów. Świetnie jeździł na łyżwach i nartach. Grał w piłkę nożną. Wybuch wojny z Niemcami w 1939 roku diametralnie zmienił jego życie. Jako Polak (jego ojciec nie podpisał Volkslisty) został przez niemiecki urząd pracy skierowany na przymusowe roboty. Ten sam los spotkał trójkę jego rodzeństwa. Najpierw pracował w Oświęcimiu w tamtejszych zakładach chemicznych razem z więźniami, których Niemcy zwieźli z całej Europy do obozu w Auschwitz. Po kilku miesiącach został wywieziony do Lipska. Po wyzwoleniu, już w marcu 1945 roku, podjął pracę jako nauczyciel w Szkole Powszechnej nr 3 w Czechowicach, tam gdzie jako młody chłopak rozpoczynał swoją edukację. Wobec braku nauczycieli został służbowo przeniesiony do Szkoły Powszechnej nr 2 w Czechowicach. W 1947 roku przenosi się do Mazańcowic i wraz z żoną Kornelią - również nauczycielką – podejmuje pracę w tamtejszej szkole. W tym czasie przychodzą na świat ich córki – Maria i Barbara. Oprócz pracy w szkole angażował się w życie tamtejszej społeczności. Prowadził kursy dla analfabetów, aktywnie uczestniczył w pracach komitetu, który doprowadził do elektryfikacji wsi. W 1952 roku wraca do rodzinnych Czechowic i obejmuje stanowisko kierownika Szkoły Podstawowej nr 1. Szkołą kierował przez 29 lat przekształcając ją w nowoczesną placówkę oświatową. Dzięki przychylności władz i pomocy rodziców dokonał gruntownej modernizacji placówki wyposażając ją w nowoczesne pomoce naukowe. Zadbał również o uporządkowanie otoczenia szkoły. Doprowadził do budowy dwóch boisk (trawiaste i asfaltowe) wyposażonych w różne urządzenia sportowe. Jednocześnie podnosił swoje kwalifikacje zawodowe kończąc w 1959 roku w Studium Nauczycielskim w Krakowie kierunek: historia. Od 1945 roku był członkiem Związku Nauczycielstwa Polskiego. Przez wiele lat pełnił w ogniwach związkowych (miejskich i powiatowych) odpowiedzialne funkcje. Za pracę na rzecz środowiska nauczycielskiego został odznaczony Złotą Odznaką ZNP. Angażował się również w działalność Komitetu Osiedlowego nr 7 w Czechowicach - Dziedzicach. Przez całe życie był przede wszystkim wzorowym pedagogiem. Jego wielką pasją była historia. Uważał, że należy chronić pamiątki, dzięki którym przyszłe pokolenia zyskają wiedzę o swoich przodkach. Stąd jego działalność w Kole Miłośników Czechowic - Dziedzic, którego członkowie podzielali jego zainteresowania. Był członkiem - założycielem Towarzystwa Przyjaciół Czechowic - Dziedzic i przez wiele lat aktywnie uczestniczył w jego pracach. W latach 1983-1996, 2002-2006 wchodzi ł w skład zarządu Towarzystwa, a w latach 1998-2002 był członkiem Komisji Rewizyjnej. Był również współorganizatorem Izby Regionalnej. Dzięki jego staraniom Izba znalazła lokum w jednej z klas szkoły, w której był kierownikiem. Nie byłoby to możliwe bez wsparcia miejscowego środowiska, którego zaufanie zyskał pracowitością i bezinteresownością. Przez kilka lat był kustoszem Izby Regionalnej, oprowadzał wycieczki szkolne. Działalność w ruchu regionalnym to tylko cząstka jego społecznej działalności , za którą został odznaczony między innymi: Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Medalem za Zasługi dla Miasta i Gminy Czechowice - Dziedzice, Złotą Odznaką Zasłużonemu w Rozwoju Województwa Katowickiego, Medalem Komisji Edukacji Narodowej. W 1980 roku otrzymał dyplom uznania od Urzędu Wojewódzkiego w Katowicach Wydział Kultury i Sztuki „za ofiarny wkład w utworzeniu Izby Regionalnej w Czechowicach - Dziedzicach”. Charakteryzowała Go pracowitość, skromność, uczynność. Swą pracą i postępowaniem zyskał poważanie oraz szacunek rodziców i uczniów. Zmarł 17 marca 2006 roku. Został pochowany na cmentarzu parafialnym przy kościele pw. św. Katarzyny w Czechowicach - Dziedzicach.