Maresz Bronisława

nauczycielka, działaczka ruchu regionalnego. Urodziła się 27 września 1928 roku w Ligocie. Ojciec Jan Soszka pracował w swoim niewielkim gospodarstwie rolnym, zajmował się też dorywczo murarką. Matka Hermina z domu Ryszka wspomagała męża w pracy w gospodarstwie i zajmowała się wychowywaniem pięcioro dzieci. Naukę rozpoczęła jeszcze przed wybuchem wojny w Szkole Powszechnej w Ligocie (obecnie SP 2 Ligota - Miliardowice). Wybuch II wojny światowej zmienił życie rodziny. W 1939 roku ojciec został zmobilizowany i jak tysiące polskich żołnierzy dostał się do niewoli niemieckiej. Rodzina nie podpisała Volkslisty, stąd ich córka Bronisława, aby uniknąć wywiezienia na przymusowe roboty do Niemiec pracowała w gospodarstwie rolnym w Bronowie. Miała wtedy 11 lat. W czasie wojny mogła uczęszczać do szkoły jedynie raz w tygodniu. Po zakończeniu wojny w 1945 roku musiała szybko nadrobić zaległości w nauce. Podjęła naukę w 4-letnim Gimnazjum w Bielsku - Białej, które ukończyła w ciągu 2 lat (program przypadający na dwa lata zrealizowała w ciągu 1 roku). Po ukończeniu gimnazjum kontynuowała naukę w Liceum Żeńskim w Bielsku - Białej, gdzie zdała maturę w 1949 roku. W tym samym roku podjęła studia na Wydziale Filozoficzno - Historycznym Uniwersytetu Jagiellońskiego, które ukończyła w 1952 roku. Po uzyskaniu dyplomu objęła z nakazu pracy swą pierwszą posadę pracując jako nauczycielka w Liceum Ogólnokształcącym w Czechowicach. W 1958 roku poślubiła Eugeniusza Maresza naczelnika stacji PKP Zabrzeg - Czarnolesie. W 1975 roku została oddelegowana do pełnienia funkcji wizytatora do spraw pedagogicznych w Wydziale Oświaty w Czechowicach - Dziedzicach, gdzie pracowała aż do przejścia na emeryturą w 1984 roku. Pracując jako nauczycielka historii zaangażowała się w działalność Koła Miłośników Czechowic - Dziedzic. Wspólnie ze Stanisławem Niemczykiem, Władysławem Pająkiem, Antonim Mosiem gromadziła pierwsze eksponaty do mającego powstać muzeum miejskiego. Zebrane eksponaty przechowywała w pracowni historycznej liceum. Dwukrotnie zaprezentowano je podczas wystaw, najpierw w szkole, a następnie w Domu Kultury Walcowni „Dziedzice”. Jest członkiem - założycielem Towarzystwa Przyjaciół Czechowic - Dziedzic. Na zebraniu założycielskim w 1980 roku została wybrana prezesem Towarzystwa i funkcję tę pełniła przez trzy lata. Obecnie mieszka w Ligocie i odpoczywa na zasłużonej emeryturze.