"Ks. Antoni Janusz"
Erwin Woźniak
Czechowice-Dziedzice 1995
Ta niewielka objętościowo książka opowiada o ks. Antonim Januszu. Pochodził z Czechowic. Urodził się 19 września 1820 roku w rodzinie zarządcy majątku hrabiego Renarda na Liszkach Jana Janusza i Marii z domu Grygierczyk (dzisiaj okolice kościoła p.w. Św. Barbary). Januszowie mieszkali na Liszkach w domu nr 136. Antoni wychowywał się w rodzinie katolickiej, język polski doskonalił dzięki rodzicom. Po ukończeniu gimnazjum katolickiego w Cieszynie rozpoczął studia teologiczne w Seminarium Duchownym w Ołomuńcu, aby służyć Bogu i ludziom. Po ukończeniu seminarium objął obowiązki wikarego w parafii Świętej Trójcy w Bielsku. W 1848 roku został proboszczem w Zebrzydowicach. Zmarł 4 lipca 1861 roku w wieku 40 lat.
Czym więc zasłużył się ten skromny człowiek, którego portretu nawet nie znamy? Stworzył coś, co zapewniło mu miejsce wśród najwybitniejszych krzewicieli polskości na Śląsku Cieszyńskim. Napisał o pierwszą polską książkę modlitewną pt.: "Praca codzienna, coroczna, całożywotna każdego chrześcijanina katolickiego albo książka modlitewna kancyonał dla katolików z rożnych książek modlitewnych i śpiewników zebrana". Książka została wydana w Cieszynie w 1857 roku. Liczyła 1057 stron i złożona została antykwą-czcionką łacińska, bardziej przystępną niż „Szwabach ”- czcionka gotycka. Stała się ona najpopularniejszą książką do nabożeństwa i przez kolejne pól wieku KANCYONAŁ zagościł prawie we wszystkich domach na Śląsku Cieszyńskim.